Ustawa 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach reguluje pojęcie wypadku w drodze do pracy lub z pracy. Jest to nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego, jeżeli droga była najkrótsza i nie została przerwana.
Należy przy tym jednak pamiętać, że w myśl wypadku w drodze do pracy lub z pracy zalicza się także sytuacja, kiedy droga została przerwana z powodów uzasadnionych i jej czas nie przekraczał granic potrzeby, a także wtedy, kiedy droga była dla ubezpieczonego najdogodniejsza do przebycia.
Za drogę do pracy lub z pracy uważa się w myśl ustawy także drogę do miejsca z miejsca odbywania nauki lub studiów, zwykłego spożywania posiłków, zwykłego wykorzystania funkcji lub zadań wykonania funkcji lub zadań zawodowych albo społecznych, a także innego zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego.
Za czas niezdolności do pracy, która trwa dłużej niż 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, od 34 dnia przysługuje zasiłek chorobowy. Wynosi on 100% podstawy wymiaru zasiłku, stanowiącą przeciętne wynagrodzenie miesięczne za czas 12 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
Pracobiorca otrzymuje ten zasiłek przez cały okres choroby, nie dłużej jednak niż przez 182 dni. Jeśli po przekroczeniu tego okresu będzie on dalej niezdolny do pracy, ale dalsze leczenie może oznaczać polepszenie jego stanu, to będzie mu wtedy przysługiwało świadczenie rehabilitacyjne. Wypłacane do 12 miesięcy niezdolności do pracy.
Istnieje jeszcze ewentualność otrzymywania renty z tytułu niezdolności do pracy. Zależy to od orzeczenia wydawanego przez lekarza reprezentującego Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Paweł, służy pomocą w dziale poradników dotyczących rozwoju kariery. Jego artykuły znajdziecie również w innych działach. Dzięki niemu poznacie ciekawe przepisy na posiłki do pracy a także dowiecie się jak motywować się do pracy.