Od 2016 roku w Kodeksie pracy znajduje się informacja, iż wyróżnia on trzy typy umów o pracę. Jest to umowa o pracę na okres próbny, na czas nieokreślony, a także na czas określony. Jeszcze do 22 lutego 2016 roku można było zawrzeć umowę o pracę na czas wykonywania określonych czynności. Obecnie nie jest to możliwe.
Od tej też daty obowiązują również kolejne zastrzeżenia, które docelowo mają ułatwić życie pracobiorcom. Otóż, 33 miesiące to łączny czas zatrudnienia na podstawie kilku umów na czas określony. Nie można przekraczać tego okresu także w przypadku zawarcia jednej umowy na czas określony.
Ma to wszystko zmierzać do tego, aby pracownicy jak najszybciej otrzymywali korzystne dla nich umowy na czas nieokreślony. W kodeksie, w przeciwieństwie do poprzednich założeń, nie określono długości przerwy między kolejnymi umowami o pracę. Wcześniej przerwa pomiędzy umowami nie mogła wynosić więcej niż jeden miesiąc.
Co ciekawe, nawet jeśli obie strony wyrażą zgodę na podpisanie umowy na okres dłuższy niż 33 miesiące, to i tak po upływie 33 miesięcy będzie ona traktowana jak umowa na czas nieokreślony.
Umowa na czas nieokreślony niesie za sobą więcej korzyści. Choćby okresy wypowiedzenia:
– dwa tygodnie, jeśli pracownik był zatrudniony krócej niż sześć miesięcy
– miesiąc, jeśli zatrudniony był co najmniej sześć miesięcy
– trzy miesiące, jeśli pracownik był zatrudniony co najmniej trzy lata
Ten czas zostanie wydłużony, jeśli zakres obowiązków pracownika powoduje, iż odpowiada on materialnie za powierzone mienie. Tym samym:
– miesiąc, jeśli pracownik był zatrudniony krócej niż sześć miesięcy
– trzy miesiące, jeśli pracownik był zatrudniony co najmniej sześć miesięcy
Paweł, służy pomocą w dziale poradników dotyczących rozwoju kariery. Jego artykuły znajdziecie również w innych działach. Dzięki niemu poznacie ciekawe przepisy na posiłki do pracy a także dowiecie się jak motywować się do pracy.